ظلم به پرسپولیس، از این بالاتر؟ - مجله سفرنامه مالزی

خبرنگاران- بهروز رسایلی: در یکی از پرتکرارترین اتفاقات دو دهه اخیر، پرسپولیس باز هم بدون مدیرعامل مانده است؛ حادثه ای که فقط در طول یک سال گذشته برای سومین بار است رخ می دهد. بعد از استعفای شبیه به فرار محمدحسن انصاری فرد، فعلا رسول پناه سرپرستی موقت باشگاه را بر عهده گرفته؛ کسی که هنوز هم منشأ اصلی حضور خودش در باشگاه مشخص نیست و بسیاری به طعنه او را دندانپزشک وزیر می نامند.

موضوع اما زمانی غم انگیزتر می گردد که می بینیم حتی در همین محدودیت های موجود هم گزینه های نسبتا مطلوب برای زمامداری باشگاه وجود دارند، اما موانع مدیریت دولتی آنها را از پرسپولیس دور می نماید. به عنوان مثال علی اکبر طاهری یکی از مدیرانی است که اثرگذاری مثبت او در باشگاه قابل انکار نیست. اگر از گاف تاریخی طاهری در داستان بازگرداندن طارمی به پرسپولیس و محرومیت باشگاه بگذریم، او در بسیاری از موارد منشأ اثر بود؛ از ایجاد درآمدهای پایدار اقتصادی با راه اندازی سرویس های پیامکی تا احیای قراردادهای بلندمدت با بازیکنان و تشکیل یک تیم خوب و استخواندار که حتی با وجود محرومیت از دو پنجره نقل وانتقالاتی هم به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسید.

طاهری همین امروز که باشگاه تا خرخره گرفتار است می تواند به پرسپولیس یاری کند، اما قانون منع به کارگیری بازنشسته ها در مناصب دولتی باعث شده آب در کوزه و سرخپوشان تشنه لب باشند! جالب است که مجری قانون اینجا باشگاه هایی مثل پرسپولیس و استقلال را دولتی حساب می نماید و برای شان محدودیت قائل می گردد، اما وقتی بحث یاری اقتصادی وزارت وزرش به سرخابی ها می گردد، مجلس با حرفه ای خواندن آنها جلوی یاری را می گیرد. این یعنی سرخابی ها بودجه دولتی نمی گیرند و هیچ سود دیگری از این ناحیه نمی برند، اما مشمول همه محدودیت های مدیریت دولتی می شوند. انصافا آیا این ظلم نیست؟

طاهری قطعا می تواند به پرسپولیس یاری کند، اما به خاطر بازنشستگی راهی به حریم سرخ ندارد، همانطور که محمد دادکان و حمیدرضا گرشاسبی با همین مشکل روبرو هستند. خنده دار است که گرشاسبی به خاطر بازنشستگی از مدیریت پرسپولیس عزل شد، اما الان مدیرعامل پیکان است!