نگاهی به گردشگری سبز یا گردشگری با اخلاق - تور مالزی ارزان

اگر علاقمند به دریافت بهترین خدمات مراحل اقدام برای درخواست ویزای تحصیلی کانادا به صورت آنلاین هستید با ما همراه شوید، با مجری مستقیم ویزای تحصیلی کانادا، با دریافت مشاوره رایگان از مجربترین تیم مهاجرتی کانادا، بهترین مسیر را به سوی دانشگاه های کانادا انتخاب و طی کنید.

صنعت گردشگری را می توان یکی از صنایع پیش رو در جهانی امروزی دانست که نقش بسیار مهمی در توسعه پایدار و هم چنین، گسترش صلح و دوستی میان ملت ها دارد. در واقع، صنعت گردشگری و گردشگران، فرصتی برای تعمیق روابط تضعیف شده ملت های جهان با یکدیگر هست که کوشش می نماید تا ارتباطات سیاست زده و بحرانی را، با شناساندن نقاط قوت و مشترکات تاریخی و فرهنگی، احیا کند. نقش احیاگری در صنعت گردشگری، موضوع راهبردی تصور می شود و این ظرفیت بستر آفرین برای توسعه روابط ملت ها، باید بیش از قبل مورد توجه برنامه ریزان و مجریان مالی، سیاسی و فرهنگی کشور ها قرار بگیرد. انتظاری که از صنعت گردشگری این روزهای جهان می رود ،توجه بیش تر به مساله اخلاق و اخلاق مداری به عنوان پایه و اساس شکل گیری صنعت گردشگری می باشد. صنعت گردشگری، یک صنعت فرصت آفرین هست که می کوشد تا با میراث های معنوی و با زبان صلح و دوستی و رفاقت، ملت ها را به همدیگر نزدیک کند. در واقع، صنعت گردشگری را باید صلح آمیز ترین صنعت جهان دانست که دارایی های غیر قابل لمس را به ارزش اضافه نموده مبدل می نماید. همان طور که در صنایع، نگاه به توسعه پایدار (SUSTANBALE DEVLOPMENT) در قالب استانداردها و بیانیه های مسئولیت اجتماعی شرکت ها (CSR) شکل می گیرد تا آسیب پذیری محیط زیست کاهش یابد، در صنعت گردشگری نیز، می بایست نگاه سبز محور به جامعه و جهان، در دستور کار فعالان این صنعت در حال گسترش قرار بگیرد. نگاه به گردشگری سبز یعنی آن که گردشگران و فعالان صنعت گردشگری، رفتار مخل آسایش و آرامش جامعه نداشته باشند. یعنی این که گردشگران، محیط زیست شهر یا کشوری که در حال بازدید هستند را آلوده ننمایند. بر روی ابنیه کشورهای مختلف، یادگاری ننویسند. همه جای جهان را سرای خود بدانند و به این باور برسند که باید، وارثان خوبی برای گذشتگان و حافظان خوبی برای آینده گان باشند.گردشگری، صنعتی برای توسعه فرهنگ هست. گردشگری فرهنگی عبارتست از مسافرت افراد از محل سکونت خود به مکانهایی که جاذبه فرهنگی دارند این جابجایی به منظور کسب اطلاعات و تجارت برای ارضای احتیاجهای فرهنگی افراد انجام می شود. براساس این تعریف گردشگری فرهنگی شامل همه ملاقاتها از جاذبه های فرهنگی از جمله موزه ها، مقبره های تاریخی، کارنمودهای فرهنگی است. برابر آمار سازمان جهانی گردشگری 37% گردشگری بین المللی با انگیزه فرهنگی انجام می شود وسالیانه در حال افزایش است. با توجه به رشد تقاضای گردشگری شواهدی دال بر راهنمایی این تقاضا بوسیله عرضه است و تعداد مکانهای فرهنگی و طبیعی در حال افزایش اند این تعداد درسال 1984 به 185 مکان و در سال 1994به 409 مکان در سراسر جهان رسیده و ثبت شده است (یونسکو) که تقریبا بیشتر آن مربوط به اروپاست به طوریکه 6/41% ، 1984 ودر 1994 ،56% مکانه ها از آن اروپاست و ظرف دو دهه اخیر، این رقم بیش از 2 برابر افزایش یافته است. این افزایش، ما را به حراست و حفاظت بیش تر از آثار، ملزم می نماید. در واقع رفتار دوستدار محیط زیست (eco-friendly approach) که ما در متنون آکادمیک در حوزه توسعه پایدار مشاهده می کنیم، باید در صنعت گردشگری نیز که صنعتی میان رشته ای (interdisciplinary industry) تلقی می شود نیز حکمفرما باشد. گردشگری سبز و مقولات مربوط به آن، اگر چه در جهان نوظهور هست، اما در کشور ما، خیلی خوب با توجه به ظرفیت ها و قابلیت های کشو ردر عرصه گردشگری و احتیاج راهبردی به توجه بیش از پیش به این حوزه، همچنان مورد غفلت می باشد. شاید برای توسعه گردشگری سبز در کشوری که یکی از مقاصد اصلی و مهم صنعت گردشگری جهان می باشد و ده ها هزار ظرفیت گردشگری مکتوب و مهم منطقه ای و بین المللی دارد، تدوین راه حلهایی برای توسعه گردشگری سبز توسط مسئولان این حوزه، ضروری تصور شود. همه فعالان صنعت گردشگری ایران باید به گردشگری سبز و اصول آن و هم چنین منشور اخلاقیان در گردشگری وفادار باشند و آن را سرلوحه فعالیت های خود قرار دهند. این انتظار به حقی هست که بقیه صنایع، از صنعت گردشگرن و فعالان آن دارند. یکی از چارچوب هایی که می تواند برای تدوین نقشه راه کشور در عرصه گردشگری سبز در نظر گرفته شود، منوشر جهانی اخلاقیات گردشگری می باشد. شهر سانتیاگو دراکتبر 1999 میلادی، یعنی واپسین سال های قرن بیستم میلادی ، قرنی که شاهد بزرگ ترین نبردهای تاریخ بشریت از جنگ های جهانی اول و دوم و جنگ تحمیلی بر ایران توسط صدام حسین تکریتی ملعون بود، منشوری را تصویب کرد. این منشور ،نخستین بار در سال 1997 میلادیی در مجمع عمومی سازمان بین المللی گردشگری، به رای گذاشته شد و به توصیب اکثریت اعضا رسید. این منشور کوشش می نماید تا اصول 10 گانه ای را برای توسعه گردشگری در جهان، تعریف و تبیین کن د و از کشورهای عضو بخواهد در توسعه صنعت گردشگری ،این مشنور جهانی را رعایت نمایند. البته این منشور نیز مانند دیگر منشورها ،مانند منشور حقوق کودک و حنی منشور حقوق بشر ملل متحد، هیچ گاه توسط اعضا رعایت نشد! اگر درباره این منشور می خواهید اطلاعات تکمیلی کسب کنید، توصیه می کنیم به نشانی سازمان جهانی گردشگری به نشانی اینترنتی : https://ethics.unwto.org/ مراجعه کنید. منشور جهانی اخلاق در گردشگری در واقع منشوری هست با اصول ده گانه که می کوشد تا ظرفیت های گردشگری جهان و انتظاری که از این صنعت به عنوان صنعت پیش رو در قرن بیست و یکم می رود را بیان کند و همگان را به توجه و احترام به این اصول اساسی دعوت می دارد. به نظر می رسد که این اصول ده گانه، نگاه به صنعت گردشگری را با نگاه سبز و اخلاق محور که حامی محیط زیست و جامعه می باشد، دنبال می نماید. در اصل چهارم این منشور آمده است که منابع گردشگری جهان، متعلق به کشور خاصی نیست و این ها، میراث جهانی می باشند. یعنی تفاوتی بین موزه لوور پاریس و تخت جمشید ایران نیست. هر دو، ولو این که در اختیار کشورهای مختلف در دو قاره متفاوت هست، به عنوان میراث جهانی تلقی می شوند و هیچ کس حق آسیب زدن و تخریب این آثار را ندارد و تنها کشورها ،حافظان این آثار هستند. منشور گردشگری کوشش می نماید، تا با درس دریافت از جنگ های مختلف، رویه ای را در جهان نهادینه کند تا ملت ها، حافظ و پاسدار شهرهای مختلف جهان باشند و خود را یک شهروند جهانی بدانند ، نه یک شهروند ملیت خاص! اصول ده گانه را با هم مرور می کنیم: -اصل اول: در توسعه گردشگری باید درک توجه دو جانبه ای بین گردشگران و میزبانان وجود داشته باشد.با توجه به تنوع فرهنگ های جوامع، گردشگران و میزبانان باید ضمن احترام گذاشتن به ارزش ها ، آداب و سنن یکدیگر سعی در شناخت آنان داشته باشد و با قوانین و مقررات کشورهای میزبان همخوانی داشته باشد و قبل از ورود باید گردشگران را توجیه نمود. -اصل دوم: گردشگری محلی است جهت رشد و تکامل فردی و جمعی:مسافرت با اهداف مذهبی، بهداشتی و سلامت، آموزش و فرهنگی از اشکال مفید گردشگری است که باید ترویج شود ودر فعالیتهای گردشگری باید عدالت بین زن و مرد، حقوق اقلیت ها، مردم بومی و بچه ها مورد توجه باشد و بهره برداری ابزاری از انسانها نشود. -اصل سوم: گردشگری یکی از عوامل توسعه پایدار است:گردشگران باید به حفظ محیط زیست متعهد و برنامه ریزان تمهیداتی بیندیشند که فشار کمتری در روزهای تعطیل برجاذبه ها وارد آید و همه افراد محدودیت در بهره برداری از منابع را بپذیرند. -اصل چهارم: گردشگری ازمیراث فرهنگی نوع بشر استفاده می نماید و عاملی برای تقویت آن است:منابع گردشگری میراث عمومی نوع بشر است و سیاست ها باید با اصول معماری و میراث فرهنگی منطقه هماهنگ باشد و بگونه ای محافظت شود که نسل های آینده امکان استفاده از آن را داشته باشد و محصولات فرهنگی بشکل سنتی قابل عرضه و از استاندارد شدن آن پرهیز شود و حداقل بخشی از درآمدهای حاصله از بازدید گردشگران صرف نگهداری و مرمت جاذبه های فرهنگی و باستانی شود. -اصل پنجم: گردشگری فعالیتی خیرخواهانه برای جوامع و کشورهای میزبان است:جوامع محلی باید با فعالیت های گردشگری همگام و در پیامدهای مالی، اجتماعی و فرهنگی آن سهیم و در مشاغل مستقیم و غیرمستقیم از نیروهای محلی استفاده شود و سیاست های اجرا شده برفع احتیاجهای مردم یاری کند و دستگاههای متولی اطلاعات لازم در خصوص طرح های توسعه در اختیار ساکنان قرار دهند. -اصل ششم: تعهد افراد ذینفع به توسعه گردشگری:سازمانها و افراد فعال در صنعت گردشگری تعهد دارند در طول سفر و اقامت اطلاعات لازم در اختیار گردشگران گذارده و در خصوص حفاظت آنان برابر حوادث، بیماریها و غذای سالم کوشش نمایند و دولت ها نیز در ایام مسافرت ملت هایشان به خارج در بحران ها مسئول حفاظت آنان هستند. -اصل هفتم: حقوق گردشگری همه انسانها حق گردشگری دارند، استراحت، تفریح و محدودیت ساعت کاری و تعطیلات با حقوق برای همه در اصل 24 اعلامیه جهانی حقوق بشر تصریح شده است و گردشگری باید با حمایت نهادهای دولتی توسعه یابد و گردشگری جوانان و دانشجویان ترویج یابد. -اصل هشتم: آزادی جابجایی گردشگران گردشگران باید براساس قوانین ملی و بین المللی ممالک خود با سایر کشورها باید بتوانند مسافرت نمایند و بدون محدودیت و تبعیض از اماکن و جاذبه های فرهنگی دیدن نمایند و به ارتباط داخلی و خارجی دسترسی و امکان ملاقات با سفرا و مقامات کشورشان را داشته باشند و در زمان اقامت در یک کشور از حقوق شهروندی برخوردار باشند. -اصل نهم: حقوق کارکنان و کارآفرینان صنعت گردشگری حقوق پایه و دستمزد کارگران و سایر مشاغل در این صنعت با توجه به فصلی بودن کار باید تحت نظارت و تضمین دولت معین شود. کارآفرینان باید دسترسی به بخش گردشگری در قالب شرکت های مختلف با حداقل قوانین دست و پا گیرروبرو باشند وبین سازمانهای صادر نماینده و وارد نماینده ارتباط برقرار و منافع حاصله عادلانه توزیع شود. -اصل دهم: ذینفعان (Stakeholders) بخش خصوصی و عمومی باید در توسعه صنعت گردشگری مشارکت داشته و براجرا و اثر بخشی و کاربرد این اصول نظارت نمایند و نقش نهادهای بین المللی به ویژه سازمان جهانی گردشگری را شناسایی نمایند. همه این ها، در یک چیز مشترک هست: تقویت فرهنگ گردشگری. یعنی اجرای این حقوق، توسط فرهنگ گردشگری و نهادینه کردن ان ، امکان پذیر خواهد بود و باید به ان به صورت عملی و اجرایی توجه نمود. فرهنگ گردشگری و گردشگری فرهنگی، دو مقوله ای هست که باید مورد توجه فعالان صنعت گردشگری قرار بگیرد. باید این مقوله را بیش تر در نظر داشت تا شاهد جنگ های خانمان سوز قرن بیستمی و نوزدهمی نباشیم. متن انگلیسی کدهای اخلاقی 10 گانه گردشگری

(Global Code of Ethics for Tourism (GCET

Article 1: Tourisms contribution to mutual understanding and respect between peoples and societies Article 2: Tourism as a vehicle for individual and collective fulfillment Article 3: Tourism, a factor of sustainable development Article 4: Tourism, a user of the cultural heritage of mankind and contributor to its enhancement Article 5: Tourism, a beneficial activity for host countries and communities Article 6: Obligations of stakeholders in tourism development Article 7: Right to tourism Article 8: Liberty of tourist movements Article 9: Rights of the workers and entrepreneurs in the tourism industry Article 10: Implementation of the principles of the Global Code of Ethics for Tourism

کدهای اخلاقی گردشگری را از این طریق دانلود کنید https://dtxtq4w60xqpw.cloudfront.net/sites/all/files/docpdf/gcetbrochureglobalcodeen.pdf علاوه بر منشور جهانی گردشگری، منشو رگردشگری فرهنگی نیز در دسترس هست که اصول آن به توضیح زیر می باشد:

گردشگری فرهنگی:

اصل 1: حفاظت از محیط زیست باید فرصت های مسئولانه و راهنمایی شده ای را بمنظور کسب تجربه و شناخت از میراث و فرهنگ آن جامعه برای اعضاء به میزبان و بازدید نمایندگان فراهم کند. و برنامه های توجیهی باید تک تک جنبه های طبیعی و فرهنگی را در سطح بالایی به آگاهی جامعه میزبان و بازدید نمایندگان رسانیده و حمایت لازم برای حیات دراز مدت میراث فرهنگی بعمل آورد. اصل 2: رابطه بین مکانهای میراث و گردشگری رابطه ای پویاست که باید بشیوه ای پایدار برای نسل های امروز و فردا راهنمایی شود. حفظ و نگهداری دراز مدت فرهنگ های زنده مکانهای میراث باید عنصر اصلی سیاستگذاری توسعه گردشگری باشد و طرحها بطریقی برنامه ریزی شود که در عین حال که جوابگوی خواسته های گردشگران است نتایج مثبت داشته و آثار منفی بر میراث سبک زندگی جامعه میزبان را کاهش دهد. اصل 3: برنامه ریزی برای حفظ و نگهداری مکانهای میراث و ترویج گردشگری باید با کیفیت عالی ارائه تا بازدیدنمایندگان ضمن لذت از بازدید از اهمیت ویژگیهای میراث و ضرورت حفظ آن شناخت کافی بدست آورند و محترم شمردن قداست اماکن، رسوم و سنتهای مذهبی برای همه اعم از مدیران اماکن، بازدیدنمایندگان و برنامه ریزان بسیار مهم و لازم است ومی بایست آسایش امنیت و رفاه بازدید نماینده مناسب باشد. اصل 4: جوامع میزبان وبومی بایددربرنامه ریزی توسعه گردشگری وحفظ ونگهداری میراث شرکت داشته باشندوحقوق آنان براملاک داریی ها حفظ شود. اصل 5: فعالیتهای گردشگری و حفظ ونگهداری منابع باید منبع جامعه میزبان باشد و سیاست گذاران باید از توزیع عادلانه منافع گردشگری در همه جای کشور جهت کاهش فقر حمایت نمایند و منافع عادلانه برای مرد و زن جامعه میزبان در نظر گرفته شود به وسیله آموزش ، ایجاد شغل در محل ، همچنین بخشی از درآمد هدف نگهداری و حفظ اثار فوق شود و با جذب راهنمایان از میان افراد بومی و آموزش لازم سهیم بودن مردم محلی در نگهداری را افزایش دهد. اصل 6: برنامه های ارتقای گردشگری باید ویژگیهای طبیعی و میراث را حفظ و تقویت کند و بازدیدنمایندگان را واقع بینانه تشویق تا به بازدید از مکانهای مختلف پرداخته تا از ازدهام در بعضی امکانها کاسته شود، توزیع و فروش صنایع دستی محلی باید برای جوامع میزبان عواید قابل توجه مالی و اجتماعی داشته باشد و انسجام فرهنگی آنان را خدشه دار نکند. -بعضی مفاهیم فرهنگی مرتبط با جهانگردی: شرف ستیزی: جنبه های پنهان و پیچیده شرق اساساً ناشی از درک نکردن فرهنگ شرقی توسط جامعه غرب است و همین افسانه هاست که برتماس ها و روابط اثر می گذارد.

• بَدوّیت:

تبلیغ جوامع بدوی بعنوان جوامع ساده زیست و خوشبخت امری رایج و شایع در قرن نوزدهم بود این جوامع بعنوان جوامعی که در غم و شادی هم شریکند و نسبت به هم احساس تعهد می نمایند توصیف شده اند و جوامع غربی آن موقع بعنوان جامه خود خواه و خرد گرا و حریص و بی عاطفه معرفی گردید . مکتب های کنونی انسان شناسی تغییر سریع زیرورو نماینده جهان را پذیرفته اند و جهانگردی را بعنوان درهم شنماینده جوامع بدوی می نگرند و حق مردم و بهره مندی از توسعه و مشارکت در جهانی جدید را ضروری می دانند. - بیگانه گریزی: بیان ترس یا نفرتی است غیر منطقی از غریبه ها و خارجی ها و کوشش جهت توسعه جهانگردی به احتمال زیاد تمایلات بیگانه گریزی را معین میکند البته در بخش مرفه بازار جهانگردی معمولاً این تمایلات کمتر دیده میشود و میزبانان معمولاًبا ملاقات نمایندگانی که پول بیشتری خرج می نمایند مخالفت نمی نمایند و در صورتیکه منافع مالی بوضوح رویت شود این واکنش ها مغلوب میشود.

• نژاد پرستی:

این واژه باوری است دال بر اینکه گروهی یا فرهنگ نژادی خود ما فزونین نژاد یا فرهنگ است بیشتر جهانگردان ناخودآگاه کشورهای مورد بازدیدرا با محل سکونت خود مقایسه می نمایند و معمولاً چهارچوب مردم محدود و تنگ نظر است که با مسافرت بیشتر بر تجربیان فرهنگیشان اضافه نموده شده وافق دیدشان گسترش می یابد و بتدریج واقع بینانه تر و احساس نژاد پرستی آنها کاهش می یابد.

• ایجاد افزایش جاذبه در مکان های فرهنگی:

1. متفاوت بودن: در بازار پر رقابت گردشگری یک مورد فرهنگی اگر چیز خاصی داشته باشد یک فزونی مهم برای جذب بودن خواهد بود. موارد مانند یک موزه های عامل پیروزیت برای جذب بازدیدنمایندگان از آن شهر است مانند موزه جدید هنرهای معاصر در اسکاتلند.
2. حذف نام: اماکن و شهرهایی که ممکن است در جنگ نابود و هیچ آثاری باستانی برای بازدیدنمایندگان نداشته و جاذبه فرهنگی موجود نباشد میتوان از ساخت یک مجموعه با طراحی و تزیین زیبای معماری استفاده نمود و برجذابیت گردشگری آن مکان اضافه کرد مانند موزه هنرهای معاصر در لوس آنجلس (برج دبی با برج عرب اولین هتل 7ستاره جهان ، برج فلیفه 153 طبقه بلندترین برج جهان 870 یا 780 متر)
3. نوگرایی تجدد و نوگرایی هرچند برای تعدادی از مردم نفرت انگیز است ا ما برای بسیاری از مردم جذابیت دارد مانند پارک تفریحی شهر پواَتِید در فرانسه که دارای ساختمانهای قرن بیست و یکم بوده و در آن تخیل، رویاو تکنولوژی دست به دست هم داده تا بازدید نمایندگان بیشتری را جذب کند.
4. بازسازی و عرصه: بازسازی و مرمت بناهای تاریخی و وجود نمایشگاه ها، رستوران ها و فروشگاه های خاص در اطراف اماکن تاریخی می تواند عاملی برای جذابیت بیشتر منطقه باشد و جوابگوی احتیاج بازدیدنمایندگان شود که البته عرضه تسهیلات رفاهی ارزان قیمت در کنار آن نیز در این امر موثر میباشد هرچند تعداد زیادی از شهرکها هستند که ممکن است اماکن مانند چشمه های آبگرم و معدنی داشته ولی بدلیل کم توجهی و عدم نوگرایی روز بروز از اهمیت و جذابیت آن کاسته می شود.
5. حمل و نقل ارتباطات: تغییرات پدید آمده در وسایل ارتباطی و حمل و نقل موجب تغییرات در عادت های گردشگری نیز میشود بهمین دلیل برای جذابیت گردشگری بجای خطوط راه آهن فرسوده و نیمه فعال از شبکه حمل و نقل مناسب عمومی بسیار سودمند خواهد بود احداث جهت دور از سرو صدا برای پیاده روی ، دوچرخه سواری غیره لازم است مسلماً جزایری که دارای جهتهای حمل و نقل با وسایل مناسب باشد دارای جذب بیشتر گردشگران است.
6. پیوستن و ارتباط:همکاری گوناگون میان افراد یا سازمانها با گردآوردن توانائیها برای ارتقاء جابجایی مربوط به ویژ گیهای جغرافیایی محلها بطوریکه یک منطقه را بطور کل در کنار جاذبه های آن تبلیغ نمایند بسیار سودمند خواهد بود اگر منابع موجود برای فعالیت یک محل به تنهایی نا کافی باشد. میتوان از سایر منابع موجود در کنار جاذبه ها تبلیغ کرد مثلاً تبلیغ در خصوص یک موزه با یک هتل در کنار آن (هتل لوکیچ بلگراد و موزه ابریشم مکلس میلد)
7. اطلاعات مناسب : تبلیغ به وسیله علائم و اطلاعات یک ابزار ارزشمند برای جذب بازدیدنمایندگان ازیک محل است بخصوص هنگامی که به یک سبک و شکل استاندارد مورد استفاده قرارگیرد همچون علائم جاده که محل های جهانگردی سطح کشور را نشان میدهد.
8. در نهایت یک جاذبه باید با مکان، تماشاگران احتمالی و سبک عرضه آن مناسب داشته باشد زیرا دلیل عدم پیروزیت بعضی از کارهای فرهنگی این بوده که یا عرضه نماینده مکان مناسبی را انتخاب ننموده یا مکان مورد نظر با شیوه تبلیغ و عرضه آن مناسبت نداشته و مردم این عدم تناسب رابخوبی دیده و احساس نموده اند. درحالیکه سازمان جهانگردی جهانی پیش بینی می نماید طی پانزده سال آینده گردشگران به اروپا 50% افزایش خواهد یافت لذا باید جاذبه های جدیدی ایجاد شود تا بارگردشگری متوازن توزیع شود و محل های پرهوادار به نابودی کشانده نشود بعنوان مثال فرانسه همچنان مقصد نخست اروپا است و مجارستان که افت گردشگری را داشته با توجه به فضاهای موجود میتواند منابع گردشگری را افزایش دهد.

یک تامل! گردشگری سبز و منشور جهانی اخلاقیات در گردشگری و اصول گردشگری فرهنگی، همه و همه بر این موضوع اساسی تاکید دارند که صدها میلیون گردشگری که هر ساله، هزاران شهر جهان را بازدید می نمایند و این سطح آلوده گی ریست محیطی و بازدید از آثار و ابنیه تاریخی را به دنبال دارند، باید هوادار محیط زیست و جامعه باشند. این مقوله، یعنی حمایت از محیط زیست و رفتار جامعه محور، مسائلی مهمی هست که باید به آن توجه داشت. محیط زیست، توسط صنعت گردشگری در بالاترین سطح تهدید واقع شده است. از طرفی دیگر، سلامت جامعه و آرامش آن نیز، می تواند با حضور انبوهی از گردشگران از کشورها و فرهنگی های مختلف در یک مکان،هر اندازه خوش بینانه فکر کنیم، به هر حال در معرض تهدید می باشد. راه حل چیست؟ یکی از راه حلها، آموزش به گردشگران و لیدرهای تورهای گردشگری در موضوع احترام به مسائل زیس محیطی و حقوق شهروندان جامعه ای هست که به آن سفر می نمایند. یعنی رفتار اخلاق مدار. اخلاق مداری باید در صنعت گردشگری نهادینه شود تا فواید مالی و سیاسی و فرهنگی مربوطه نیز حاصل شود. هم جامعه میزبانی و هم جامعه مهمان در صنعت گردشری، باید رفتاراخلاق محور را در دستور کار قرار بدهند تا صنعت گردشگری همچنان، یک صنعت فرصت آفرین باشد و تهدید زا نباشد. پرتال گردشگری و سفر خبرنگاران، کوشش می نماید تا در روزهای آینده، سلسله مطالب بیش تری درباره گردشگری سبز و مدل های پیروز اجرای این روش در کشورهای مختلف جهان به مخاطبان همیشگی خود ارائه کند. تهیه شده در خبرنگارانمنبع: کجارو