آشنایی با قلعه اسفورزسکو میلان ایتالیا - مجله سفرنامه مالزی

اگر در تور ایتالیا به میلان سر میزنید از این اثر تاریخی دیدن کنید، قلعه اسفورزسکو که مدت‌ها نماد قدرت حکمرانان داخلی و خارجی بود، یکی از مهم‌ترین مشخصه‌های میلان به شمار می‌رود و اکنون محل چند موزه شهری است. در سال 1358 میلادی گالیتزو ویسکانتی دوم (Galeazzo II Visconti)، اولین دوک میلان، دستور ساخت یک قلعه نظامی را داد. این قلعه که در سال 1368 میلادی کامل شد دارای یک چینش ساده از چهار دیوار بود که هر کدام طولی برابر با 180 متر داشتند و یک برج چهارگوش در وسط هر یک از دیوارها قرار داشت. حکمرانان بعدی میلان که به ترتیب جان گالیتزو و فیلیپو ماریا بودند این قلعه را توسعه داده و آن را به یک اقامتگاه کاخ مانند تبدیل کردند. پس از مرگ فیلیپو ماریا در سال 1447 که هیچ وارثی برای تاج و تخت نداشت، مردم میلان جمهوری آمبروزیان (Ambrosian Republic) را به رسمیت شناخته و قلعه اسفورزسکو را به عنوان نماد ویسکانتی‌ها با خاک یکسان کردند.

این جمهوری نوپا که در حال جنگ با ونیز بود، از رهبر جنگی مشهور فرانچسکو اسفارتزا درخواست کمک کرد. درست سه سال بعد، اسفارتزا قدرت را به دست گرفت و خود را دوک میلان اعلام کرد. او خیلی زود قلعه را بازسازی کرد و یک برج هفتاد متری (برج فیلارت) در مرکز آن قرار داد که در طرفین آن، برج‌های بلند و مدور قرار داشت. حاکمان بعدی شهر با افزودن تزئینات بیشتر به این سازه، بر شکوه و عظمت آن افزودند.

قلعه اسفورزسکو ایتالیا در اوج دوران شکوه خود که مقارن با حکومت لودوویکو اسفارتزا بود به یک اقامتگاه شکوهمند رنسانسی تبدیل شد. لودوویکو از هنرمندان بزرگ زمان خود مثل دوناتو برمانته و لئوناردو داوینچی درخواست کرد تا کار تزئین و زیباسازی قلعه را بر عهده بگیرند.

در قرن‌های بعدی که میلان تحت حکمرانی خارجی‌ها بود، قلعه اسفورزسکو مورد بی‌مهری قرار گرفته و از آن بیشتر به عنوان سربازخانه استفاده می‌شد. برج فیلارت که طی آن دوران نقش انبار مهمات را داشت در سال 1521 منفجر شد که علت آن را برخورد رعد و برق با باروت‌ها اعلام کردند. در نیمه دوم قرن شانزدهم اسپانیایی‌ها استحکامات ستاره‌ای شکل به دور تا دور قلعه اضافه کردند که بعدها بخشی از آنها توسط لشکر ناپلئون ویران شد.

پس از یکپارچه‌سازی ایتالیا در سال 1861، این قلعه در وضعیت ظاهری بدی بود و مردم تصمیم گرفتند آن را به طور کامل تخریب کنند. معمار شناخته شده آن زمان لوکا بلترامی با پیشنهاد تبدیل قلعه به یک بنای عمومی و ایجاد فضا برای موسسات فرهنگی مختلف، آن را از تخریب نجات داد. در سال 1893 بلترامی شروع به نوسازی قلعه کرد. او برج‌های آسیب دیده را بازسازی و سازه‌هایی که طی دوران حکومت خارجی‌ها به قلعه اضافه شده بودند را حذف کرد. در سال 1900 قلعه بازسازی شده اسفورزسکو برای بازدید عموم بازگشایی شد؛ اگرچه بازسازی‌ها تا سال 1905 که کار تعمیر برج فیلارت به پایان رسید، ادامه داشت.

قلعه کنونی

قلعه امروزی اسفورزسکو با طرح چارگوش خود که پیرامون سه محوطه داخلی قرار دارد دارای برج‌های بسیاری است. چهار برج باشکوه در چهار گوشه بنا قرار دارند: دو برج مدور در نمای اصلی که رو به روی شهر قرار دارد و دو برج مربع در انتهای دیگر برج. برج‌های مدور 31 متری با نام‌های برج روح‌القدس و برج کارمینه شناخته می‌شوند. در انتهای قلعه دو برج قدیمی دیگر به نام‌های برج کاستلانا و برج فالکونیرا قرار دارند. ورودی اصلی قلعه‌ی اسفورزسکو از میان بلند‌ترین برج آن یعنی برج فیلارت گذشته و به پیاتزا دارمی به معنای زمین رژه که محوطه بزرگ و گسترده قلعه است، منتهی می‌شود. از این محوطه می‌توان برج دیگری به نام برج بونا ساوویا را مشاهده کرد.

در پشت برج بونا ساوویا، قلب قلعه با اقامتگاه‌های باشکوه دوک‌های اسفارتزا قرار دارد که دو محوطه کوچک‌تر را احاطه کرده‌اند: محوطه روکِتا در سمت چپ و محوطه دوکال در سمت راست. محوطه روکِتا محل امن قلعه و آخرین جان‌پناه در هنگام محاصره محسوب می‌شد. طی دوران حکومت لودوویکو، اقامتگاه‌های اطراف این محوطه به دیوارنگاری‌های باشکوهی مزین شدند. طراحی سه دالانی که دورتادور محوطه قرار داشتند با سه معماری مختلف انجام گرفت. برج کاستلانا که در گوشه غربی این محوطه قرار داشت در‌ آن زمان به عنوان خزانه استفاده می‌شد.

محوطه دوکال دارای طراحی باشکوه رنسانسی با یک ایوان زیبا به نام ایوان گالیتزو ماریا است. اتاق‌هایی که پیرامون این محوطه قرار دارند با دیوارنگاری‌های چشم‌نوازی از قرن پانزدهم میلادی تزئین شده‌اند که معروف‌ترین آنها دیوارنگاری اتاق سالا دله آسه در برج فالکونیرا بوده که کار دست هنرمند و توانای لئورنادو داوینچی است.

موزه‌ های اسفورزسکو

قلعه اسفورزسکو، خانه چندین موزه شهری است. این موزه‌ها در طبقات مختلف اطراف محوطه روکِتا و دوکال قرار گرفته‌اند. مجموعه موزه باستان شناسی که حاوی صنایع دستی ماقبل تاریخ و مصر باستان است در طبقات زیرزمینی اطراف محوطه دوکال قرار دارد. طبقه همکف محل نمایش مجموعه بزرگی از هنر باستان است. از موارد شاخص در این مجموعه می‌توان به تابوت‌های سنگی قرن چهارم میلادی، مقبره مجلل برنابو ویسکونتی در قرن چهاردهم میلادی و پیه‌تا روندانینی، مجسمه ناتمام میکل‌آنژ که تا آخرین روزهای عمرش بر روی آن کار می‌کرد اشاره کرد. طبقه اول مجموعه مبلمان‌ها و گالری هنری را در بر دارد که بیشتر آنها نقاشی‌های ایتالیایی شامل نقاشی تریولزیو مدونا (Trivulzio Madonna) اثر آندریا مانته‌نیا هستند.

طبقه اول و دوم محوطه روکِتا، محل موزه آلات موسیقی و مجموعه هنرهای کاربردی است. در طبقه اول نمونه‌های جالبی از آلات موسیقی قدیمی مثل هاریسی کورد ونیزی قرن شانزدهم (آلت موسیقی به شکل پیانو)، ساز دهنی شیشه‌ای و ورجینال دوتایی فلمنگی را خواهید دید. مجموعه‌ هنرهای کاربردی شامل اشیاء بسیاری از جنس طلا، نقره، شیشه، چینی، عاج فیل و آهن شکل داده شده از دوران قرون وسطی تا قرن نوزدهم میلادی است. یکی دیگر از اشیاء قابل توجه در این موزه فرشینه تریولتزیو است که با طرحی از برامانتینو بافته شده است.