آمبلیوپی در بچه ها - مجله سفرنامه مالزی

آمبلیوپی در بچه ها

نویسنده:دکتر حسن ضیاءالدینی

تنبلی چشم نوعی اختلال بینایی است که در جهان بیش از 120 میلیون نفر به آن مبتلا هستند. در کشور ما بیش از یک میلیون نفر به آن مبتلا هستند. اگر به موقع تشخیص داده و درمان نگردد، فرد را از یک یا هر دو چشم بسیار کم بینا یا نابینا خواهد نمود و با تشخیص به موقع، به راحتی و به طور کامل قابل درمان است.

چشمان برخی از بچه ها با آنکه سالم و طبیعی به نظر می رسند اما از سلامت و دید کافی برخوردار نیستند. کامل شدن مرکز بینایی در مغز، از دوران جنینی تا حدود 12 سالگی ادامه دارد اما حداکثر سرعت رشد آن تا دو سالگی است. نتیجه تکامل دستگاه بینایی در این دوران، دید واضح و کامل است. در این مدت به خصوص در سه سال اول زندگی، هر عاملی که سبب اشکال دید در یک یا هر دو چشم کودک گردد، رشد و تکامل دستگاه بینایی را متوقف می سازد و در نتیجه موجب کاهش مقدار بینایی طفل می گردد. معنی این سخن آن است که امکان دارد چشمی که از نظر ظاهر طبیعی است، از بینایی کالم و طبیعی برخوردار نباشد. در صورتی که اشکال دید کودک پیش از پنج سالگی درمان گردد؛ حتی اگر چشم در این مدت تنبل شده باشد، با درمان بینایی کامل به دست می آید. پیش از پنج سالگی، هرچه درمان چشم تنبل بیشتر به عقب بیفتد، احتمال به دست آوردن بینایی کامل کمتر می گردد، به طوری که پس از 12 سالگی، درمان هیچ تاثیری در بینایی نخواهد داشت.

تنها راه پیشگیری از تنبلی چشم، تشخیص به موقع عوامل ایجادکننده آن است و چون بسیاری از این عوامل برای خانواده ها ناشناخته است، چشم همه بچه ها باید حداقل سه بار پیش از دبستان در زمان های مختلف معاینه گردد:

1) اولین روزهای پس از تولد

2) دو تا سه سالگی

3) پنج تا شش سالگی

بعلاوه اگر کودکی انحراف چشم دارد، والدین باید به محض تشخیص او را نزد متخصص برده و تحت درمان قرار دهند. درمان تنبلی چشم اغلب بستن چشم سالم است، تا چشم تنبل به کار بیفتد و تنبلی آن رفع گردد. مدت بستن چشم را متخصص معین می نماید.

منبع:www.salamat.com

/ع

منبع: راسخون