بهره گیری علمی نوجوان ها از کرم جهت تجزیه زباله پلاستیکی ، 1 - تور مالزی ارزان

مترجم: آناهیتا خاقانی

منبع:راسخون

آن ها پی می برند که کرم های خوراکی، گرسنه پلاستیک هستند، درحالی که مابقی کرم ها از آن پرهیز می نمایند.

پلاستیک - به اسم آشغال یا زباله - می تواند مدت ها، بدون اینکه تجزیه گردد، در طبیعت باقی بماند. آیا کرم های خوراکی می توانند در حل مشکل عدم تجزیه پلاستیک ها به یاری ما بی آیند؟ چهار نوجوان این سوال را به چالش می کشند.

فونیکس، آریزونا - چهار نوجوان معین می نمایند تا تحقیق نمایند که چه چیز کرم های خوراکی را به نیروگاه های مصرف زباله پلاستیکی تبدیل می نماید. آن ها فهمیدند که کرم مناسب این کار، کوهی از پلاستیک را می جود. اما همه کرم ها، کرم های مناسبی نیستند.

سورپرایزی دیگر: همواره بزرگتر، برتر نیست.

ماه گذشته، دانش آموزان دبیرستانی در نمایشگاه علوم و مهندسی بین المللی، نتایج خود را نشان دادند. رقابت سال جاری بین بیش از 1750 دانش آموز از 75 کشور بود.

کرم های خوراکی، لاروهای - شکل نابالغ- حشرات شبرو تنبریو مولیتور هستند. در سال 2015، دانشمندان نشان دادند که روده این کرم ها میزبان باکتری هایی است که قادر به تجزیه کردن پلاستیک پلی استایرن است. این پلاستیک، گونه ای است که فوم پلاست را می سازد.

این اطلاعات برای دانش آموزان روشن ساخت که کرم ها می توانند راهی برای خلاصی از دست پلاستیک هایی باشند که حجم زیادی از لندفیل ها یا محل های دفن زباله را اشغال می نمایند. بنابراین، آن ها پروژه های نمایشگاهی علمی را طراحی کردند تا تحقیق نمایند که کرم های خوراکی تا چه اندازه می توانند پلاستیک بخورند. در راستا پژوهش، باکتری های کرمی را مورد آنالیز قرار دادند که قادر به انجام این کار بودند و این که آیا ممکن است که آن دسته از میکروب ها در طی فرآیند، آلودگی خودشان را فراوری نمایند یا خیر.

پلاستیک: چیزی که برای تهیه شما مورد استفاده قرار می گیرد

من یکی از آن دسته افرادی هستم که همواره زباله را جمع می کنم و آن را دور می اندازم، این چیزی است که کیتی هافس 16 ساله می گوید. او دانش آموز سال سوم دبیرستان بونویل در یوتا واشنگتن تراس است. اما او یک زمان از خودش پرسید که این عادت تمیز کردن واقعا تا چه حد به محیط زیست یاری نموده است. در نتیجه او یک تکلیف کوچکی انجام داد. او متوجه شد که زمانی که او پلاستیکی را به داخل سطل زباله می اندازد، آن پلاستیک در لندفیلی انبار می گردد و زیر خاک دفن می گردد و این پلاستیک با سرعت آن چنانی تجزیه نمی گردد. در عوض، آن نشست می نماید و باعث نشست مواد دیگر هم می گردد. مطالعات نشان داده اند که از 10 تا صدها سال طول می کشد که زباله پلاستیکی تجزیه گردد.

کیتی هافس تحقیق کرد که کرم های خوراکی تا چه حد می توانند پلاستیک بخورند. وقتی او به قابلیت کرم های خوراکی در جویدن پلاستیک ها پی برد، تصمیم گرفت تا ببیند که آیا امکان دارد که با تحت کنترل قراردادن کرم ها از شر زباله خلاص شد. او 1500 تا از این لاروها را تهیه کرد و آن ها را به طور مساوی بین 15 مخزن تقسیم کرد. به هرمجموعه سه کانتینری، یک نوع مختلفی از پلاستیک داده می شد. برخی از کرم های خوراکی 0.7 گرم از پلاستیک بطری آب را دریافت می کردند. برخی دیگر، 0.03 گرم از پلاستیک کیسه پلاستیکی، 2 گرم از پلاستیک ظرف شیر، 1 گرم از فوم پلاست یا 3 تا 4 گرم از پلاستیک چنگال و قاشق پلاستیکی را دریافت می کردند.

این نوجوان هر هفته پلاستیک را وزن می کرد تا به اندازه مصرف کرم ها پی ببرد. پس از چهار هفته، کرم های خوراکی او 64 درصد از فوم پلاست را خورده بودند. لاروها بعلاوه نیمی از قطعات بطری آب و به همان اندازه تکه هایی از ظرف شیر را هم مصرف نموده بودند. به نظر نمی رسید که آن ها دیگر پلاستیک ها را مثل این پلاستیک ها دوست داشته باشند. همچنان آن ها 40 درصد از پلاستیک قاشق و چنگال و 29 درصد از کیسه پلاستیکی را خورده بودند.

کیتی با توجه به نتایجی که از تحقیقاتش به دست آورد، اکنون در حال راه اندازی یک آزمایش از کرم های خوراکی در لندفیل محلی خود می باشد. پس از در نظر گیری محلی برای کرم هایش، کیتی به تدریج آغاز به افزودن پلاستیک می نماید.

این نوجوان رویای سیستمی را دارد که یک روز مردم بتوانند برای سیستم کمپوست مبتنی بر کرم خوراکی، پلاستیک هایشان را به دبیرستان، دانشگاه محلی یا شهرداری بیاورند.

کرم ها شگفت زده می شوند

جوزف گالاسو 15 ساله متعجب بود که چرا فقط یک نوع کرم، اکتفا شده بود؟ دانش آموز سال دوم آموزش دیده در خانه توسان آریزونا، تصمیم گرفت تا توانایی های جویدن پلاستیک کرم خوراکی های وابسته را مشاهده کند. او استدلال می نماید که اگر آن ها خیلی به هم وابسته و مرتبط باشند، احتمالا باید بتوانند همان کار یا حتی بهتر از آن کار یعنی جویدن پلاستیک را انجام دهند.

جوزف، یک ابرکرم را مد نظر قرار می دهد - لاروهای زوفوباس موریو. این لارو نوعی دیگر از حشرات شبرو است. این جانور فوق العاده بزرگ است. درحالی که کرم های خوراکی حدودا 5ر1 سانتی متر طول دارند، ابرکرم ها می توانند به چهار برابر این سایز برسند یعنی طولی حدود 3ر6 سانتی متر.

جوزف 15 ساله با دقت ابرکرم ها را تشریح می نماید تا به باکتری موجود در روده آن ها دست یابد.

این نوجوان به سادگی آغاز کرد. او 300 ابرکرم را برگزید و 10 گرم فوم پلاست را به خورد آن ها داد. او اجازه می دهد تا کرم ها به مدت دو هفته به خوردن و تجزیه پلاستیک ادامه دهند. آن ها تقریبا 7ر2 گرم یا کمی بیشتر از یک چهارم از پلاستیک را مصرف کردند.

اما جوزف می دانست که کرم ها به خواست خودشان فوم پلاست را هضم نمی نمایند. در عوض، کرم های خوراکی و ابرکرم ها برای تجزیه پلاستیک به باکتری های روده ای وابسته هستند. بنابراین، این نوجوان روده های 100 ابرکرم را باز کرد و محتویات آن را برروی پتری دیش هایی- ظرف های کم عمق - که با فوم پلاست پوشیده شده بودند، قرار داد. او سپس صبر کرد تا ببیند که چه اتفاقی افتاد.

زمانی که باکتری ها تغذیه می نمایند، آن ها از مولکول هایی که در غذایشان وجود دارد، کربن و هیدروژن کسب می نمایند. فوم پلاست، از زنجیره های طویل اتم های کربن با هیدروژن های متعدد متصل به آن، تشکیل شده است. هر باکتری که قادر به مصرف آن زنجیره ها به اسم غذا بود، می توانست بر روی فوم پلاست پوشاننده پتری دیش ها رشد کند. آن دسته از کرم هایی که قادر به هضم پلاستیک نبودند، رشد نمی کردند.

جوزف، پس از هشت روز کارش را با یک رشد مایل به سفید به خاتمه رساند. این مورد، یک کلنی از باکتری ها بود. در یک آزمایشگاه نزدیک در دانشگاه آریزونا در توسان، او از ماشینی استفاده کرد که قادر به بازخوانی دستورالعمل های مخصوص DNA - مولکول طویلی که گونه ها را حمل می نماید - میکروب ها بود. این ماشین، یک توالی ژنتیکی کوتاه - سلسله ای از دستورالعمل ها را در اختیار این نوجوان قرار داد. این مورد به او یاری کرد تا دریابد که کدام گونه های باکتریایی از آن منشا می گیرند.

این نوجوان امیدوار است که ابرکرم های او، راه چاره های دیگری برای مشکل پلاستیک باشند. او می گوید که آن ها به راحتی فراوری می شوند.